بررسی تأثیر تغییر کاربری اراضی بر پتانسیل سیل‏خیزی (مطالعه موردی حوزه آبخیز تنگ بستانک شیراز)

استفاده از روش های نوین سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی در پهنه‏بندی پتانسیل سیل‏‏خیزی و تغییرات آن در یک منطقه جغرافیایی مشخص (حوزه آبخیز تنگ بستانک) موضوع اصلی این تحقیق را تشکیل می دهد. در این راستا تولید، تلفیق و ترکیب لایه های اطلاعاتی مؤثر از جمله رواناب و شاخص تراوائی سازندها برای شناسایی این پهنه ها با تأکید بر توانمندی سیستم اطلاعات جغرافیایی مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه ضمن بررسی تغییرات کاربری اراضی صورت گرفته، به شناسایی و پهنه‏بندی عرصه های سیل‏خیز و تغییرات آن در یک دوره 18ساله پرداخته شده است در این مطالعه چگونگی تبدیل بارندگی به بارندگی مازاد تحت عنوان شماره منحنی (cn) مورد توجه قرار گرفته. درارزیابی تغییرات کاربری اراضی صورت گرفته و تأثیر آن بروی تغییرات بالقوه سیل ‏خیزی، طبق نتایج بدست آمده طی این دوره 18 ساله حوزه مذکور 9%سیل‏خیزتر شده است.